Πέμπτη 24 Οκτωβρίου 2013

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΖΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ,ΜΕΡΟΣ ΟΓΔΟΟ: ΧΑΡΧΑΛΗΣ-ΜΑΥΡΟΔΗΜΗΤΡΗΣ


Σταύρος Μαυροδημητράκης

Νικολής Χάρχαλης




Δεν νομίζουμε να χρειάζονται ειδικές συστάσεις για αυτούς τους δύο θρυλικούς μουσικούς, δύο καλλιτέχνες που για πολλά χρόνια κυριάρχησαν στο κρητικό μουσικό στερέωμα, είτε ώς ζυγιά, είτε ώς μονάδες.
Νικολής Χάρχαλης, ο βιολιστής - θρύλος! Σταύρος Μαυροδημητράκης, ο λαγουτιέρης-πρώτυπο!
Στα δύσκολα χρόνια των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα, άκμασε αυτή η ζυγιά. Από τα τέλη της δεκαετίας του '10, έως και τις αρχές του '30. Σχεδόν δεκατρία χρόνια γεμάτα γλέντια, γεμάτα επιτυχίες. Μουσική "κυριαρχία" και στις πέντε επαρχίες του νομού Χανίων. Αλλά δεν περιορίστηκαν μόνο εκεί. Πολλές αναφορές έχουμε σήμερα για παρουσία τους σε πολλές περιοχές του νομού Ρεθύμνης. Ακόμα και στο Ηράκλειο καλέστηκαν να παίξουν, όπως και στην Αθήνα.
Ζυγιά σωστή, δεμένη, συνεργασία άψογη, ο καθένας γνώριζε πολύ καλά τις δυνατότητες του άλλου, αμοιβαίος σεβασμός πάνω απ'όλα.  Έδωσαν τα φώτα σε νεώτερους, δημιούργησαν μιμητές, φανατικούς θαυμαστές, δέσποσαν και εντυπωσίασαν στην εποχή τους, ίσως όσο καμία άλλη ζυγιά εκείνα τα χρόνια της ακμής τους!
Κουραστικές πορείες, από το ένα γλέντι στο άλλο, συχνά από την μία επαρχία στην άλλη, θρυλικές σήμερα οι ιστορίες αυτών των γλεντιών, νοσταλγικές οι εξιστορήσεις όλων όσων τους έζησαν.
Ο Χάρχαλης, στο απόγειο της καριέρας του, έδειξε εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του τότε νεαρού, σχεδόν δεκαοκτάχρονου Μαυροδημητράκη. Ήσαν άλλωστε κοντοχωριανοί και μπορούσαν να ανταμώνουν εύκολα ώστε να κάνουν πρόβες και να "δένουν" αρμονικά τα όργανα τους. Δεν υπήρχε χωριό και πανηγύρι στην Κίσαμο, που να μην πρωταγωνίστησαν κατά την δεκαετία του '20. Όπως προείπαμε όμως, δεν περιορίστηκαν μόνο στην Κίσαμο. Η απήχηση ήταν μεγάλη παντού. Ολόκληρη περιοδεία στον Αποκόρωνα, στα Σφακιά, έπειτα σε χωριά του Ρεθύμνου και μετά, από τρείς μήνες σχεδόν, πίσω στην "βάση" τους. Ανταμείφθηκαν από τον κόσμο, εκτός των όποιων χρημάτων, με την αγάπη και την καλοσύνη. Όπως μας είχε πεί κάποτε ο αείμνηστος Ναύτης "Ήταν μεγάλη υπόθεση για έναν γαμπρό να έχει κλείσει για το γαμήλιο γλέντι τον Χάρχαλη με τον Μαυροδημήτρη......!"
Δισκογραφικά, άφησαν ένα όχι και τόσο μεγάλο σε ποσότητα, αλλά λαμπρό σε ποιότητα, δισκογραφικό έργο. Δύο δίσκους στην "δύση" της δεκαετίας του '20, και άλλους τρείς περίπου δίσκους στις αρχές της δεκαετίας του '30. Αυτό, όσον αφορά την επίσημη δισκογραφία τους, γιατί ανεπίσημα, είναι αρκετοί οι "συλλέκτες" ανέκδοτων ώς επί το πλείστον, ηχογραφήσεων τους.
Δεν είναι παράλογο να πούμε, ότι ο Μαυροδημητράκης, "εκτινάχθηκε" μέσω αυτής της συνεργασίας, στο κρητικό μουσικό στερέωμα και μετέπειτα, δούλεψε μαζί με όλα σχεδόν τα μεγαθήρια του βιολιού και της λύρας. Αλλά και ο Χάρχαλης, ακόμα και στα βαθιά του γεράματα, όπως εκμυστηρεύθηκε στον βιογράφο του και όχι μόνο, ωφελήθηκε πολύ από την συνεργασία του με τον Μαυροδημητράκη και τον ξεχώριζε πάντα, ανάμεσα στο πλήθος των λαγουτιέρηδων, με τους οποίους είχε παίξει.




Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2013

ΓΙΟΡΤΗ ΚΑΣΤΑΝΟΥ ΣΤΟ ΕΛΟΣ

Την Κυριακή 27 Οκτωβρίου στις 11:30 πμ στο Έλος των Εννιά Χωριών Κισάμου θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με θέμα «Γιορτή Καστάνου 2013» Η Εκδήλωση θα περιλαμβάνει ομιλίες, Παρουσιάσεις και μουσικοχορευτικά συγκροτήματα ενώ θα προσφέρονται κάστανα ψητά, κάστανα μαγειρευτά, γλυκά με κάστανα, τσικουδιά και κρασί Την εκδήλωση διοργανώνει ο Δήμος Κισάμου σε συνεργασία με τους: Αναπτυξιακή Εταιρία Εννιά Χωριών, Δημοτικό Σχολείο Έλους και Σύλλογος Γυναικών Ιναχωρίου «Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ»

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΖΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ,ΜΕΡΟΣ ΕΒΔΟΜΟ: ΣΗΜΑΝΤΗΡΑΣ-ΧΑΡΤΖΟΥΛΗΣ



Εννιαχωριανό τοπίο.




Η περίφημη εννιαχωριανή ζυγιά. Ο Θοδωρής Σημαντηράκης, εξαίσιος βιολιστής από τα Σημαντηριανά Κισάμου και ο Δημήτρης Χαρτζουλάκης,σπουδαίος λαγουτιέρης από τον Κάμπο Κισάμου. Έγραψαν μαζί ιστορία στην ευρύτερη περιοχή των Εννιά Χωριών και όχι μόνο, από την δεκαετία του'50, μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '70. Αχώριστοι συνεργάτες και φίλοι, ταιριαστό παίξιμο, παρόλο που σαν χαρακτήρες ήσαν διαφορετικοί. Ο ταπεινός και πράος Σημαντηράκης και ο δυναμικός και χιουμορίστας Χαρτζουλάκης. Κι όμως, τα όργανα τους έπαιρναν έναν κοινό δρόμο, μια ίσια γραμμή, στην οποία αυτή γραμμή γλέντησαν χιλιάδες κόσμου τις νοσταλγικές εκείνες εποχές. Κυριάρχησαν στην εννιαχωριανή περιφέρεια, περιζήτητοι στα πανηγύρια και στους γάμους. Στον Άγιο Μάμα στην Μελισσιά, στον Τίμιο Σταυρό στον Αερινό, του Σωτήρως στο Κεφάλι, στην Χρυσοσκαλίτισσα, στην Κουφή Καρά στο Έλος, στην Λίμνη και στο Βλάτος, αλλά και στα όμορα σελινιώτικα χωριά, Στροβλές, Αλιγούς, Βουτά, Κοντοκυνήγι, Μουστάκο και Σκλαβοπούλα. Στο Σηρικάρι του Άη Γιάννη, πέντε ημέρες γλεντούσαν, τους καλούσαν και στα σπίτια του χωριού. Κι έπειτα, με τα γαϊδουράκια, στο Σφηνάρι, άλλο γλέντι εκεί. Στην εποχή τους, ήταν σε ακμή όλα τα πανηγύρια της περιοχής. Καλέστηκαν όμως και στο Καστέλλι και στα γύρω χωριά αρκετές φορές. Στο πανηγύρι της Αγίας Ειρήνης στο Σάσαλο, αρχές του '50, εκεί κι ο Σημαντηράς με τον Χαρτζούλη. Στην διπλανή ταβέρνα τα μεγαθήρια της εποχής, ο Μαύρος με τον Κουτσουρέλη. Κι όμως, οι δύο πρωτοαναφερόμενοι καλλιτέχνες μάζεψαν πολύ κόσμο, ο οποίος είχε την περιέργεια να ακούσει τους δύο "πανωμερίτες". Ο Μαύρος τους έδωσε συγχαρητήρια. Είχε να το λέει ο μακαρίτης ο Σημαντηράκης, σε προσωπική του εξιστόρηση στον γράφων. Στον Τίμιο Σταυρό στον Αερινό, έπαιζαν σχεδόν αδιαλείπτως, τους καλούσαν μιας και η μητέρα του Σημαντηράκη ήταν Φελεσάκη, της μεγάλης αερινιώτικης οικογένειας.  Δυστυχώς δεν άφησαν μαζί κάποιο δισκογραφικό έργο, εν τούτοις ηχογράφησαν κάποιες ερασιτεχνικές πομπίνες της εποχής, ελάχιστες όμως.
Η παρουσία τους σφράγισε, μπορούμε να πούμε, την μουσική συνείδηση του κόσμου της περιοχής τους, άφησε αγαθή μνήμη, άφησε το αποτύπωμα στο μουσικό μωσαϊκό της Κισάμου.


Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΖΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ,ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ: ΜΑΡΙΑΝΟΣ-ΦΑΡΑΝΤΑΚΗΣ



Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτούς τους δύο μεγάλους καλλιτέχνες που λάμπρυναν και ομόρφυναν το κρητικό μουσικό πάλκο. Μια ζυγιά ταιριαστή, άξια, σημαντική και γνήσια, μα πάνω απ'όλα σεβαστή.
Ο τρανός πρωτομάστορας του βιολιού, ο Γιώργης Μαριάνος, κι ο άριστος λαγουτιέρης Παντελής Φαραντάκης. Και οι δύο από τον Δραπανιά Κισάμου. Ο Γιώργης Μαριάνος, ήδη φτασμένος και ξακουστός χειριστής του οργάνου, συνεργάστηκε στα πρώτα μετακατοχικά χρόνια με τον Παντελή Φαραντάκη. Σαν άκουσε τότε τον νεαρό Παντελή, έμεινε άφωνος από την τεχνική και την αρμονία του λαγούτου του. Δεν καθυστέρησε να του προτείνει συνεργασία, άλλωστε όπως είχε πεί και ο ίδιος ο Παντελής, στην κυριολεξία τον "άρπαξε", προτού κάποιος άλλος βιολιστής τον ανακαλύψει. Για περίπου δεκαπέντε χρόνια αποτέλεσαν μια σημαντική ζυγιά, από τις πλέον περιζήτητες εκείνων των χρόνων. Και δεν ήταν μόνο τα στενά όρια της Κισάμου και του νομού Χανίων γενικότερα. Έπαιξαν πολλές φορές στην Αθήνα, στου Μπασιά το κέντρο, στου Λαδόπουλου και σε πολλά άλλα κρητικά στέκια. Ο κόσμος έκανε ουρά για να απολαύσει τους δύο περίφημους καλλιτέχνες. Πλήθος προτάσεων, ακόμα και οι ομογενείς της Αμερικής τους κάλεσαν να πάνε εκεί να παίξουν!
Ο Γιώργης Μαριάνος, με το αυστηρό και επιβλητικό μουσικό ύφος και ο Παντελής Φαραντάκης με το φρέσκο και ανάλαφρο παίξιμο, κατάφεραν να συνδυάσουν δύο τελείως μουσικές ακουστικές, βγάζοντας ένα μοναδικό αποτέλεσμα!
Οι σπάνιες και ελάχιστες ερασιτεχνικές τους ηχογραφήσεις, μας δίνουν ξεκάθαρα την εικόνα αυτής της σπουδαίας συνύπαρξης. Δυστυχώς, η συνεργασία τους κόπηκε απότομα στις αρχές της δεκαετίας του'60, καθώς κατά την ώρα του γλεντιού σε κέντρο της Αθήνας, ο μεγάλος Μαριάνος υπέστη έμφραγμα, με αποτέλεσμα να σταματήσει να παίζει πλέον επαγγελματικά.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΖΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ: ΦΟΒΟΓΙΩΡΓΗΣ-ΜΑΡΟΥΒΑΣ





Άλλη μια τρανή ζυγιά προστίθεται στον μακρύ κατάλογο μας. Γιώργης Φοβάκης και Γιώργης Γεραιουδάκης(Μαρουβάς). Κατά γενική ομολογία, δύο πολύ ταιριαστοί καλλιτέχνες, αξιόλογοι δεξιοτέχνες, που άφησαν εποχή, τα πολλά χρόνια της συνεργασίας τους. Ο Φοβογιώργης, βιολιστής από το Βασιλόπουλο Κισάμου, κι ο Μαρουβάς, λαγουτιέρης από το Γαβαλομούρι Κισάμου, δέσποσαν στο μουσικό στερέωμα από τα μετακατοχικά χρόνια, έως και τα τέλη της δεκαετίας του '60. Δεμένοι τόσο σαν μουσικοί, όσο και σαν καλοί φίλοι. Κυριάρχησαν, μπορούμε να πούμε, στην ανατολική Κίσαμο, έδωσαν όμως και το παρόν και στην δυτική Κίσαμο και σε όλο τον νομό Χανίων. Περιζήτητοι στα γλέντια της εποχής. Γλέντια τα οποία περιλάμβαναν,εκτός της άψογης μουσικής τους, κι αρκετά....ανέκδοτα. Ναί, άλλωστε τόσο ο Φοβογιώργης, όσο και ο Μαρουβάς, διέθεταν άφθονο χιούμορ, κι έχουν μείνει "κλασσικές" πλέον οι φάρσες που κάθε τόσο σκάρωναν.
Επίσημη δισκογραφία δυστυχώς δεν έχουμε, κυκλοφόρησαν όμως αρκετές ερασιτεχνικές κασέτες της εποχής, οι οποίες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Στα πανηγύρια της εποχής, Γκιώνα, Τίμιο Σταυρό στ'Αλικιανού, Αγ.Τριάδα στα Καλουδιανά, Αγ.Ειρήνη στο Σάσαλο κλπ, απαραίτητοι αυτοί οι δύο καλλιτέχνες, να συναγωνιστούν τα υπόλοιπα "θηρία" της εποχής (Μαριάνος,Μαύρος,Ναύτης,Ζερβός,Παπουτσής κ.α.). Κι όμως, ο κόσμος τους αγαπούσε και έσπευδε να τους ακούσει. Πολλές φορές, καθυστέρησαν να φτάσουν στον τόπο του γλεντιού, γιατί τους σταματούσαν στα χωριά που περνούσαν και τους κέρναγαν και το κέφι δεν αργούσε να ανάψει. Πλούσιο ρεπερτόριο από κρητικά, καλαματιανά, μπάλους, αλλά και τα απαραίτητα λόγω μόδα...ευρωπαϊκά! Άφησαν έντονη την σφραγίδα τους και δικαίως, παρέμειναν ώς μία από τις πιο επιτυχημένες ζυγιές του προηγούμενου αιώνα.




ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΖΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ,ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ: ΛΥΡΑΝΤΩΝΗΣ-ΛΕΦΑΚΗΣ







Πολύ παλιά αυτή η ζυγιά. Ξεκινά στα χρόνια του μεσοπολέμου και τερματίζεται με άδοξο τρόπο στον τελευταίο χρόνο της κατοχής. Ευθύμης Λυραντωνάκης και Γιάννης Λεφάκης. Από τις Καλάθενες Κισάμου και οι δύο, ένας εξαίσιος βιολιστής και ένας σπουδαίος λαγουτιέρης. Μαζί, από νέα παιδιά στα "βάσανα" των γλεντιών. Άφησαν όνομα, άφησαν μιμητές, ταιριαστό παίξιμο και μελωδίες της γνήσιας κισαμίτικης παράδοσης. Για αρκετά χρόνια θα δώσουν το παρόν στα γλέντια της εποχής και θα διασκεδάσουν όλους τους Κισαμίτες που έτρεχαν για να απολαύσουν τους δύο τρανούς καλλιτέχνες. Ο Ευθύμης Λυραντωνάκης, ένας πραγματικά άριστος βιολιστής, από τους καλύτερους της γενιάς του και ο Γιάννης Λεφάκης με το αριστοτεχνικό παίξιμο και το γλυκόλαλο τραγούδι του, δημιούργησαν ένα αχτύπητο δίδυμο, μια ζυγιά που κατά την κρίση των παλαιών, συναγωνιζόταν "στα ίσια" τις άλλες μεγάλες ζυγιές της εποχής.
Τα γλέντια ξεκινούσαν από τα καφενεία των Καλαθενών, για να επεκταθούν στα όμορα χωριά, ασταμάτητες πορείες εκείνα τα δύσκολα χρόνια, αλλά το μεράκι και η αγάπη των καλλιτεχνών για αυτό που πρόσφεραν, παραμέριζαν κάθε εμπόδιο. Δυστυχώς όμως, στην ακμή τους, στο αποκορύφωμα της δόξας, ήρθε ο τραγικός θάνατος του Ευθύμη Λυραντωνάκη το 1944, καθώς σκοτώθηκε από τα γερμανικά πυρά, μαζί με αρκετούς συγχωριανούς του. Ο Γιάννης Λεφάκης, εκείνη την αποφράδα ημέρα, ως εκ θαύματος γλύτωσε, ξεφεύγοντας από τον κλοιό των Γερμανών.

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2013

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΖΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ, ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: ΝΑΥΤΗΣ-ΣΗΜΑΝΤΗΡΑΚΗΣ






Άλλη μία περίφημη ζυγιά που καταγράφεται και που λάμπρυνε με την παρουσία της, την κρητική μουσική και τα κισαμίτικα μουσικά δρώμενα.
Ο Κωστής Παπαδάκης ή Ναύτης κι ο Δημήτρης Σημαντηράκης. Δύο μεγάλοι μουσικοί, δύο ξεχωριστές καλλιτεχνικές προσωπικότητες. Για αρκετά χρόνια συνυπήρξαν στο πάλκο, σκορπίζοντας χαρά και κέφι στον κόσμο. Την εποχή που γνωρίστηκαν, ο Ναύτης ήδη είχε ξεκινήσει την καριέρα του κι είχε αποκτήσει φήμη στον νομό Χανίων. Ο Δημήτρης Σημαντηράκης, που είχε πρωτοξεκινήσει με τον παλαιό βιολιστή Μανώλη Σιδεράκη, ασχολιόταν ερασιτεχνικά με την μουσική, μιας και σαν κύριο επάγγελμα, ασκούσε αυτό του υποδηματοποιού. Έγινε η γνωριμία με τον Ναύτη, μετά τα χρόνια της κατοχής, συγγένεψαν κιόλας, μιας και έγιναν "μπατζανήδες". Ο Ναύτης, βλέποντας και εκτιμώντας τα προσόντα του Σημαντηράκη και ίσως, διακρίνοντας σε βάθος το ταλέντο του, του πρότεινε να συνεργαστούν. Για δεκαπέντε σχεδόν χρόνια, αποτέλεσαν μια δυναμική και φημισμένη ζυγιά. Ο Σημαντηράκης, δίπλα στον Ναύτη, ξεδίπλωσε το ταλέντο του και έδωσε μια νέα πνοή στο παίξιμο του λαγούτου, με πρίμο,με ακόρντα, τα οποία ταίριαζαν απόλυτα με την μουσική έκφραση και δεξιοτεχνία του Ναύτη. Μαζί στα γλέντια, από την Κίσαμο έως τα Σφακιά, αλλά και εκτός Χανίων. Πολλά τα καλέσματα, πλήθος κόσμου να συρρέει για να ακούσει τους δύο περίφημους μουσικούς. Στα Σφακιά έπαιζαν επί έναν συνεχόμενο μήνα και στον δρόμο για τον γυρισμό, έμειναν άλλες 2 εβδομάδες σε χωριά του Αποκορώνου για να γλεντήσουν τον κόσμο που τους ζητούσε. Δισκογραφικά, αποτύπωσαν στους δίσκους της εποχής τις περίφημες συνθέσεις του Ναύτη, Βατολακιανός - Συρτός της Αυγής - Νέος Σελινιώτικος κλπ. Μαζί ξενιτεύτηκαν στην Αμερική, μιας και οι αδελφές γυναίκες τους είχαν αμερικάνικη υπηκοότητα, κι εκεί, στην ξενιτειά, γλέντησαν πλήθος ομογενών. Δυστυχώς, η βαριά ασθένεια του Σημαντηράκη ήταν ο λόγος που αυτή η περιζήτητη ζυγιά σταμάτησε την πορεία της. Ο ίδιος ο Σημαντηράκης, επέστρεψε στην γενέτειρα του, τα Γριμπιλιανά Κολυμβαρίου Κισάμου, όπου και απεβίωσε το 1966.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΖΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ, ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ. ΚΟΥΝΕΛΗΣ-ΚΑΡΤΣΩΝΗΣ



Δεν νομίζουμε να χρειάζονται πολλά λόγια για την περίφημη αυτή μουσική ζυγιά, στην οποία η κισαμίτικη μουσική στηρίχθηκε για αρκετές δεκαετίες και μέσω αυτής, γαλουχήθηκαν τουλάχιστον 3 γενιές.
Ο Μιχάλης Κουνέλης, ο αξέχαστος αυτός δάσκαλος του βιολιού, κι ο Μανώλης Καρτσώνης, ο περίφημος δεξιοτέχνης του λαγούτου, δέσποσαν στο κρητικό μουσικό στερέωμα για 5 τουλάχιστον δεκαετίες, δημιουργώντας ένα αχτύπητο και αξέχαστο δίδυμο, σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις που έδωσαν το παρόν με την μουσική και τα τραγούδια τους.
Δεν είναι παράλογο να πούμε ότι είναι μία από τις μακροβιότερες και πιο αρμονικές ζυγιές που πέρασαν από τα κρητικά πάλκα κατά τον 20ο αιώνα.
Σχέση ζωής, σχέση μουσικής συνύπαρξης, αλλά και δεσμοί αίματος, μιας και ήταν συγγενείς, από μικρά παιδιά, μαθητές του δημοτικού σχολείου, "έδεσαν" σαν μουσικοί χαρακτήρες, ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον, ο ένας προχωρούσε από εκεί που σταματούσε ο άλλος και το αποτέλεσμα, σίγουρα μοναδικό. Πρώτο τους γλέντι, στις Λουσακιές, δωδεκάχρονοι σχεδόν, ο Μιχάλης με το βιολί του πατέρα του, του Κουνελοκωστή, ο Μανώλης με ένα μπουζούκι που είχε αγοράσει από τον αείμνηστο Ναύτη. Το έβγαλαν το γλέντι, κέρδισαν τις εντυπώσεις και από εκεί και πέρα τα καλέσματα έπεφταν βροχή. Ξεκίνησαν να παίζουν σε όλα τα πανηγύρια τις περιφέρειας, από το Καστέλι, μέχρι τα Εννιά Χωριά και το Σέλινο, προκαλώντας τον θαυμασμό του κόσμου, αλλά και των ήδη φτασμένων συναδέλφων τους, που είδαν τους 2 νέους καλλιτέχνες να βαδίζουν στα βήματα των παλαιών γνήσιων δημιουργών. Μέρες ολόκληρες, εβδομάδες, από τον γάμο, στο πανηγύρι, κι έπειτα, να γλεντάνε τους μερακλήδες στα σπίτια που τους καλούσαν. Η φήμη τους απλώθηκε και έξω από τα στενά όρια της Κισάμου, στις υπόλοιπες περιοχές των Χανίων. Τα χρόνια που ο Μιχάλης Κουνέλης κατοικούσε στην Αθήνα κι έπαιζε στο κέντρο "Ομαλός", η ζυγιά αυτή δεν έπαψε να υπάρχει, αντιθέτως, τα καλοκαίρια που ο Μιχάλης κατέβαινε στην Κρήτη, συνέχιζε να εμφανίζεται με τον Μανώλη Καρτσώνη! Βέβαια, κάποιες φορές έπαιξαν και οι δύο με άλλους καλλιτέχνες ξεχωριστά, μιας και ήταν περιζήτητοι όχι μόνο σαν ζυγιά, αλλά και σαν μονάδες, καθότι η τεχνική τους ήταν σπουδαία.
Άφησαν ένα σπουδαίο δισκογραφικό έργο, κυρίως  σε κασέτες της εποχής, οι πιο πολλές γράφτηκαν στο δισκάδικο του Γ.Σταματάκη στο Καστέλι κι έγιναν ανάρπαστες. Ο ένας σεβόταν απόλυτα την παρουσία του άλλου, κι έτσι δεν είδαμε το φαινόμενο που συναντήσαμε σε πολλές άλλες περιπτώσεις στην κρητική μουσική, δηλαδή ο ένας να "καπελώνει" τον άλλον, με σκοπό να ακούγεται περισσότερο. Απίθανο ταίριασμα στα γλέντια, έβαζαν σε μέτρο τους σκοπούς των συρτών, αλλά και τους χορευτές, έδιναν πραγματικό ρεσιτάλ παιξίματος, δημιουργώντας πολλούς μιμητές. Δεν ήταν όμως μόνο τα γλέντια. Πολλές ήταν οι εμφανίσεις τους εντός και εκτός Κρήτης σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, μαζί εμφανίστηκαν και στην Φλωρεντία το 1997 στα πλαίσια του μουσικού φεστιβάλ, αποσπώντας διθυραμβικά σχόλια.
Σήμερα, μένει ο απόηχος της δόξας τους, μένει ο μύθος που έχτισαν γύρω από την πολυετή παρουσία και συνεργασία τους, μένει η εικόνα στο μυαλό όλων όσων τους γνώρισαν και βίωσαν την χαρά του γλεντιού που τόσο απλόχερα μας προσέφεραν και σίγουρα θα μείνουν για πάντα στις καρδιές μας. Ο Μιχάλης και ο Μανώλης....