Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΚΗΣ

Φωτο:Από το αρχείο του Ανυφαντή.

1919 - 1989

Σεμνός καλλιτέχνης και καλός δεξιοτέχνης του λαγούτου. Γεννήθηκε στα Καρεφυλλιανά Κισάμου και για πολλά χρόνια με το λαγούτο του συντρόφευσε τα καλύτερα βιολιά των Χανίων σε πολυάριθμα γλέντια.
Κουρέας στο επάγγελμα, πολλές φορές μετέτρεπε το κουρείο του σε στέκι μερακλήδων, ένας εξ αυτών και ο θρυλικός Τσέγκας.

Ο Θεόφιλος Μαργαριτάκης έφυγε από την ζωή πολύ ξαφνικά, άφησε όμως αγαθή μνήμη στον κόσμο που τον απόλαυσε στα πενήντα περίπου χρόνια της μουσικής του προσφοράς.

ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ....ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ

Και φέτος, όπως και μερικά χρόνια τώρα, οι πολιτιστικοί συλλόγοι διαφόρων χωριών, έκαναν τις δικές τους εκδηλώσεις. Μέχρι εδώ καλά, άλλωστε αυτό που όλοι μας θέλουμε είναι να προάγεται ο πολιτισμός και η κουλτούρα της περιοχής μας.
Η κατάχρηση όμως κάποιων πραγμάτων, κάθε άλλο παρά συνάδει με την όλη πολιτισμική ροή.
Έχει καθιερωθεί εδώ και μερικά χρόνια η "γιορτή" κάποιου....προϊόντος. Π.χ. η γιορτή της καρπούζας, η γιορτή του λάχανου (για ευνόητους λόγους δεν αναφέρουμε τις πραγματικές ονομασίες). Το κάθε χωριό λοιπόν διοργανώνει κάποια τέτοια "γιορτή" που πολλές φορές είναι άσχετη με την εποχή (κατακαλόκαιρο να κάμεις γιορτή του λαδιού). Κι όλα αυτά με απώτερο σκοπό, το κέρδος του κάθε συλλόγου. Ναί μέν πρέπει να ενισχύουμε τον κάθε σύλλογο οικονομικά ούτως ώστε να υπάρχει και να συντηρεί κάποια έθιμα, όμως αυτή η λαίλαπα εκδηλώσεων, πολλές εκ των οποίων μετριότατες, μπουχτίζει και δίνει στίγματα φολκλόρ. Από τις αρχές Αυγούστου, έως και τα τέλη του μήνα, λόγω των επισκεπτών στο νησί, γίνονται εκατοντάδες τέτοιες εκδηλώσεις, μάλιστα 4-5 την μέρα και χάνουμε στο τέλος την μπάλα. Ταρίφα-είσοδος-μενού, λύρι-λύρι, κι οι παράδες να τρέχουν. Το πολιτιστικό κλού; Κανένα απολύτως. Για το "εφέ", βάζουνε και μερικά χορευτικά συγκροτήματα να καταχτυπούνε κανα μισάωρο μέχρι να αποφάει ο κόσμος την μπριτζόλα και η "προσφορά" στην πολιτιστική παράδοση είναι έτοιμη προς...κατανάλωση. Μα δεν είναι έτσι όμως. Σε μερικά σημεία φτάνει στο όριο της εκμετάλευσης, γιατί σου λέει "θα κατέβουνε κάμποσοι Αθηναίοι που διψούνε για πανηγύρια και θα τους τηνε κάτσουμε". Και έτσι λοιπόν, γεμίζουνε οι πλατείες των χωριών από κόσμο που στο 70% είναι ξενομπάτες και πάνε και τα ακουμπάνε κανονικά στον χ.ψ. σύλλογο που (και καλά κανει) κονομάει κάμποσα ευρουλάκια...εις υγείαν των κορόϊδων. Η τελευταία ατάκα από φίλο.."διοργανωτή" που άκουσα ήταν "για την σύσφιξη των σχέσεων". Μα άμα θέλεις να κάνεις κάτι τέτοιο, άνοιξε το σπίτι σου, σφάξε ένα ρίφι και κάλεσε μια δεκαριά ξενιτεμένους νομάτους και γιόρτασε το.
Ο πολιτισμός και η κουλτούρα της Κισάμου είναι αξίες ριζωμένες πολύ βαθιά στο κισαμίτικο χώμα και δεν έχουν για την ώρα ανάγκη από πρωτοβουλίες-φωτοβολίδα με απώτερο σκοπό το κέρδος. Η ζημιά που γίνεται στην πολιτιστική ταυτότητα είναι πολύ μεγαλύτερη και πολύ ακριβότερη από κάμποσα ευρώ. Δεν θέλουμε πρός Θεού να καταδικάσουμε ό,τι κίνηση γίνεται, όμως, ας γίνεται με μεγαλύτερο σεβασμό και στην παράδοση, αλλά και στους επισκέπτες.

Υ.Γ. Το μόνο φετινό "καλό" είναι ότι στις περισσότερες εκδηλώσεις έπαιξαν καλλιτέχνες της ευρύτερης περιοχής της Κισάμου. Κάτι είναι κι αυτό.