Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΡΤΣΑΛΑΚΗΣ






Ο μεγάλος αυτός "υπηρέτης" της υποκριτικής τέχνης γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του '50 στα Καλουδιανά Κισάμου. Γόνος πολυμελούς οικογένειας, στερήθηκε την μητρική φροντίδα, αφού ορφάνεψε πολύ μικρός. Τα χρόνια τότε, φτωχά, όπως έχει πεί πολλές φορές κι ο ίδιος. Διέξοδος του τότε...οι γιορτές. Όπου γινόταν τραπέζι, πρώτος και καλύτερος κι ο Γιώργος και τραγουδούσε με τις παρέες. Του άρεσε τότε πολύ και συνεχίζει και τώρα να του αρέσει το κρητικό τραγούδι. Στα 18 του ανέβηκε στην Αθήνα. Γράφτηκε στην δραματική σχολή του Πέλλου Κατσέλη, χωρίς ο ίδιος να ξέρει τι θα επακολουθήσει, μιας και κανείς δεν του είχε κολλήσει το "μικρόβιο" της υποκριτικής. Αποφοίτησε από την σχολή το 1973. Πρώτη εμφάνιση την ίδια χρονιά στο Κλασικό Θέατρο Ρόδου στον «Οιδίποδα Τύραννο» του Σοφοκλή. Σπουδαίες παραστάσεις στην συνέχεια, αλλά και σπουδαίες ερμηνείες στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη, στις «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη, στον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» του Σοφοκλή, (με Οιδίποδα τον μεγάλο ηθοποιό Αλέξη Μινωτή που ήταν και το κύκνειο άσμα του), στις «Βάκχες» του Ευριπίδη, στις «Φοίνισσες» του Ευριπίδη, «Βασιλιάς Λήρ» του Σαίξπηρ, «Πατέρας» του Στρίντμπεργκ, «Η σονάτα των φαντασμάτων» του Στρίντμπεργκ, «Εξορία» του Μάτεση, «Ματς» του Μανιώτη, «Ψάθινο καπέλο» του Λαμπίς, «Μαλλιά κουβάρια» του Λάσκαρη, «Η Δολοφονία του Μαρά» του Πέτερ Βάϊς, «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ, «Μαχαίρι στο κόκαλο» του Μουρσελά, «Οι τρεις αδελφές» του Τσέχωφ, «Ληστές» του Σίλερ και η τελευταία του παράσταση στο Εθνικό Θέατρο ήταν στο Ηρώδειο με τους «Ιππής» του Αριστοφάνη, στο ρόλο του Παφλαγόνα. Το μέλλον ήταν λαμπρό γι'αυτόν. Οι επιτυχίες στο θέατρο αλλά και στην τηλεόραση συνεχίζονται μέχρι σήμερα και ο Γιώργος Παρτσαλάκης δίνει σε κάθε παράσταση, πραγματικό ρεσιτάλ. Άνθρωπος της παρέας, με σεβασμό στον τόπο καταγωγής του, ποτέ δεν ξέχασε τις ρίζες του και συνεχίζει να επισκέπτεται ανα τακτά χρονικά διαστήματα την γενέτειρα του, τα Καλουδιανά.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΑΝΤΟΥΡΑΚΗΣ, ΕΝΑΣ ΓΝΗΣΙΟΣ ΚΙΣΑΜΙΤΗΣ




Ο Αντώνης Μπαντουράκης είναι μια άξια μορφή της Κισάμου. Άνθρωπος με αισθήματα, με μεράκι, με αγάπη για τον τόπο που γεννήθηκε. Εδώ και αρκετά χρόνια ζεί στην Αθήνα, όπου και δραστηριοποιείται στον χώρο της κρητικής διασκέδασης και κρητικής μαγειρικής. Γεννήθηκε στο Έλος Κισάμου και μεγάλωσε με τα εννιαχωριανά βιώματα, τα οποία ακόμα κυκλοφορούν στο αίμα του. Μερακλής χορευτής με μοναδική δεινότητα στα ταλίμια του, ξεχωρίζει για την ανδροπρεπή στάση του όταν χορεύει. Διατηρεί εδώ και χρόνια στην Αθήνα το κρητικό κέντρο "Ομαλός", το οποίο παρέλαβε από τον πεθερό του, τον Μανώλη Πατεράκη από τα Σκουλουδιανά Κισάμου. Παραδοσιακό στέκι ο "Ομαλός" εδώ και δεκαετίες με πλήθος καλλιτεχνών να έχουν περάσει από το πάλκο του. Ο Αντώνης Μπαντουράκης, είναι ο μοναδικός επιχειρηματίας που δίνει "βήμα" στους ντόπιους κισαμίτες καλλιτέχνες. Λατρεύει το βιολί, τα συρτά, την κισαμίτικη μουσική και συνεχώς, προάγει τα μουσικά και πολιτιστικά δρώμενα του τόπου του. Δεν είναι παράλογο να πούμε ότι έχει βοηθήσει κατά καιρούς, πολλούς νέους μουσικούς και χορευτές ώστε να αναδειχθούν. Και βέβαια, μάστορας στο πιλάφι και στο βραστό, δίνει πάντα το παρόν-όποτε του ζητηθεί-σε οποιαδήποτε εκδήλωση με μοναδικές "τελετουργικές" γαστριμαργίες.
Ένας άνθρωπος ασφαλώς που πρεσβεύει και τιμά τον τόπο του, σήμερα που μερικοί παραμένουν εμπορικά...γραφικοί.

Να'σαι πάντα καλά Μπαντούρη!

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ - ΤΣΙΛΑΡΙΔΗΣ


Τα Νοχιά Κισάμου


Ο παλαιός αυτός βιολιστής γεννήθηκε στα Νοχιά Κισάμου, στο όμορφο αυτό κεφαλοχώρι, στα τέλη του 19ου αιώνα. Δυστυχώς, δεν έχουμε ακριβείς πληροφορίες για το βιογραφικό του, όμως γνωρίζουμε κάποια πράγματα από μαρτυρίες του Νικ.Χάρχαλη και του Κωστή Παπαδάκη ή Ναύτη.
Συγκεκριμένα, παραθέτουμε μαρτυρία του Νικ.Χάρχαλη όπως διεσώθει στην συνέντευξη που του πήρε ο Ιωαν.Παπαδάκης το 1970:

"[...] Ήτονε κι ο Τσιλαρίδης ο Νίκος από τα Νοχιά, έπαιζε καλό βιολί και είχε δείξει και πέντε πράματα του Σιδερωμανώλη μια φορά. Τον θυμούμαι κι έπαιζε κάθε χρόνο με τον Μπέρτη στου Άη Γιώργη στα Πλακάλωνα και με τον Παπαδογιώργη στη Σπηλιά, είχε βγάλει κι ένα σκοπουλάκι δικό του κι είχε κάνει ντόρο [...] "

Από αυτή την μαρτυρία καταλαβαίνουμε ότι ήταν σημαντικός καλλιτέχνης για εκείνα τα χρόνια. Ο Ναύτης δίνει την περίοδο ακμής του από το 1910 έως και το 1940 περίπου και από δική του μαρτυρία είχε πεί :

"Δεν ήταν καλλίφωνος, έπαιζε όμως στρωτό βιολί, εγώ δεν τον πρόλαβα στα πολύ καλά του, ο πατέρας μου όμως τον γνώριζε καλά".

Ο Νικ.Αποστολάκης ή Τσιλαρίδης, είχε συνθέσει το 1922 περίπου τον δικό του συρτό. Έναν συρτό εντυπωσιακό, λεβέντικο. Τον Νοχιανό συρτό, ο οποίος διασκευάστηκε κατόπιν από τον Χαρίλ.Πιπεράκη στην 2η ενότητα του "Λουσακιανού" που είχε ηχογραφήσει στην Αμερική, όπως επίσης είχε διασκευαστεί και αποτέλεσε την βάση για τον "Περβολιανό συρτό" του Ρεθυμνιώτη λυράρη Εμ.Λαγού.