Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΕΙΚΤΑΚΗΣ


Ο Θαν.Δεικτάκης καθώς υπογράφει το βιβλίο του "Χανιώτες Λαϊκοί μουσικοί που δεν υπάρχουν πιά, τόμος ΄Β"


Ο λαογράφος, ο ερευνητής, ο ποιητής, ο συγγραφέας της Κισάμου. Στέκεται στο μετερίζι του εδώ και χρόνια και τιμά τον τόπο του με άξια και σημαντικά έργα.
Γεννήθηκε το 1937 στον Λαρδά - Γραμβούσα Κισάμου. Μετά τις γυμνασιακές του σπουδές στο Καστέλλι, ανέβηκε στην Αθήνα όπου και σπούδασε δημοσιογραφία και δημ.σχέσεις. Ευτυχώς όμως δεν παρασύρθηκε από το ρεύμα της εποχής και κατέβηκε πάλι κάτω στο Καστέλλι όπου και διαπρέπει εδώ και δεκαετίες. Ερευνητής της τοπικής κουλτούρας και ιστορίας, ποιητής με μοναδικά σονέτα, λαογράφος των τοπικών ηθών και εθίμων, συγγραφέας πολύτιμων βιβλίων.
Ερευνά το κάθε τι από την πηγή του, την ρίζα του, δεν αρέσκεται σε προχειρότητες και...σκοπιμότητες, δεν κυνηγά την αυτοπροβολή όπως κάποιοι άλλοι "λαογράφοι" που αρέσκονται σε πανηγυράκια,τυμπανοκρουσίες,καρδιναλλισμούς και λοιπές γραφικές φανφάρες...Ο Θανάσης, πάντα με ταπεινότητα και αγάπη για τον τόπο του, δημιουργεί και μας χαρίζει τα έργα του απλόχερα, με μοναδική γνησιότητα. Διατελεί πρόεδρος του συλλόγου προβολής Κισάμου "Η Γραμβούσα" εδώ και χρόνια. Έχει εκδόσει κατά καιρούς διάφορα σημαντικά έργα όπως ο Πεζός Λόγος, Γραμβούσας Ρυθμοί, Γελάτε Κρητικά Νο1 και Νο 2, Σονέτα, Λυρικοί τόνοι, Γραμπουσιανοί τόποι και θρύλοι, Χανιώτες Λαϊκοί Μουσικοί που δεν υπάρχουν πιά - τόμοι Ά και Β κλπ.
Ο Θανάσης Δεικτάκης συνεχίζει να παλεύει για την διατήρηση της πολιτιστικής κουλτούρας της επαρχίας Κισάμου, εργάζεται με την ψυχή και την καρδιά του και σίγουρα, τα έργα του είναι παρακαταθήκες για όλους τους νεώτερους και μή। Και σίγουρα, η πολύχρονη προσπάθεια του αξίζει να βρεί μιμητές.


" Όταν η Σπάθα στη Γραμπούσα γνέφει

να κλείσουνε του κόλπου τη γαλήνη

απλώνουν στο γαλάζιο την ειρήνη

παίρνουν χαρά τα πέλαγα και κέφι.



Και σαν κατάμαυρα της μπόρας νέφη

επάνω τους ο άνεμος αφήνει,

η σιγανάδα γίνεται καμίνι

και τα ακρωτήρια σάλαγος τα στέφει.



Για της Γραμπούσας τους απλούς τους τόνους

και την απότομη της Σπάθας κόψη

σα σβήνουν στου ορίζοντα την όψη



χαλάλισα τους μήνες και τους χρόνους

ανάσα έχω του βοριά τα μύρα

αίμα στις φλέβες τρέχει η αλμύρα."