Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΩΝΙΩΤΑΚΗΣ

Από αριστερά: Χρ.Κορωνιωτάκης,Γ.Τζιμάκης(λύρα),Μιχ.Πολυχρονάκης(λαγούτο)

1925 - 1967

Ο Χρήστος Κορωνιωτάκης υπήρξε ένας εκ των καλυτερων τραγουδιστών του νομού Χανίων, κι όχι μόνο. Γεννήθηκε στον Άη-Κυρ Γιάννη Κισάμου και από πολύ μικρός τραγουδούσε στα γλέντια και στα πανηγύρια της περιοχής. Συντρόφευσε τα βιολιά και τα λαγούτα με το τραγούδι του, όμως συνεργάστηκε εκτενέστερα με τον Γιώργη Κουτσουρέλη. Στο περίφημο "Χίτλερ να μην το καυχηθείς", τραγουδά ο Κορωνιωτάκης, όπως και στον κλασσικό "Αρμενοχωριανό".
Η φωνή του είχε την γλύκα και την λεβεντιά του κισαμίτικου μουσικού ιδιώματος, κι ίδιος αν και ερασιτέχνης, αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση για πολλούς τραγουδιστές. Έφυγε όμως πολύ σύντομα από την ζωή, μετά από δύσκολη μάχη με την επάρατο νόσο.

Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ

Το Σάσαλο Κισάμου


Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σασάλου Κισάμου κόβει την πίτα του, το Σάββατο 29/1/2011 στο κέντρο "Ηλινιαργός" που βρίσκεται στα Μινωθιανά Κισάμου. Στο μουσικό πρόγραμμα, θα είναι ο Λευτέρης Κουμής(βιολί) με το συγκρότημα του.

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ "ΚΑΚΡΑΠΗ" ΣΥΡΤΟΥ.






Η εξιστόρηση της σύνθεσης του Νικ.Τσέγκα "Κακράπης" συρτός, από τον αείμνηστο Κων/νο Παπαδάκη ή Ναύτη, στον εθνομουσικολόγο-καθηγητή Γεώργιο Αμαργιανάκη, στα πλαίσια μιας συνέντευξης το 1999. Από σοβαρή και έγκυρη πηγή, τα κάτωθι γεγονότα είναι 100% αληθή!


Ερ: Ποια μελωδία έχει σαράντα μέτρα;

Απ: Ο Κακράπης είναι τα σαράντα μέτρα. Είναι μια άλλη μελωδία. Και πώς εβγήκε αυτή. Έξω από την Γραμπούσα, μεταξύ Ποντικού και Γραμπούσας υπάρχει μια ξέρα κάπου πενήντα μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο Τσέγκας την ανακάλυψε και πήγαινε και έριχνε τα παραγάδια του και έβγανε βλάχους, μεγάλα ψάρια και τα έφερνε εδώ στο Καστέλλι. Στον ενθουσιασμό του που έριχνε, αψάρευτος ο τόπος, και πήγαινε αυτός και έβγαζε δεκαπέντε είκοσι κομμάτια βλάχους απάνω, ψάρια πολλά, στον ενθουσιασμό του αυτό έβγαλε αυτόν τον σκοπό. Την ξέρα αυτή την λένε του Κακράπη η ξέρα. Εγώ ήμουνα στο Καστέλλι, στου Παπαδάκη το ξενοδοχείο και πίναμε μια παρέα πέντε έξι άτομα. Κι έρχεται ο Τσέγκας, είχε κι αυτός την λόξα του σαν άνθρωπος, έρχεται λοιπόν, εγώ είχα το μπουζούκι στα χέρια μου κι έπαιζα με την παρέα που ήμασταν και μπαίνει μέσα και μου λέει, μ’ήλεγε Κοπανίδη, επειδή τον πατέρα μου τον λέγανε Κοπανίδη μ’ήλεγε κι εμένα Κοπανίδη «Κοπανίδη έλα να σε πώ ένα σερτό απού τον έβγαλα στου Κακράπη την ξέρα και στάζει όμπυο». Αυτές ήταν οι λέξεις του.

Ερ: Και στάζει;

Απ: Όμπυο, πύο. Του λέω «κάθισε κάτω καπετάν Νικόλα» και καθίζει λοιπόν, αρχίζει και τραγουδεί. Όταν μου’βγαλε την τρίτη στροφή ένοιωσα το κορμί μου κι ανατρίχιασε, τι τότε το είδα. Λέω «για τ’όνομα του Θεού , τι είναι τούτο εδώ το πράμα, κάτσε μαστρο-Νικόλα , ξαναπέστονε» και μου λέει «δεν τονε λέω της μαϊμούς του Κλάτσαρη για θα πεί πως τον έβγαλε αυτός». Τον Κουτσουρέλη τον έλεγε Κλάτσαρη, επειδή έβανε πενήντα νούμερο παπούτσι…

Ερ: Τον Γιώργη τον Κουτσουρέλη;

Απ: Ναι, «δεν τονε λέω της μαϊμούς του Κλάτσαρη για θα πεί πως τον έβγαλε αυτός». Λέω, κάτσε μαστρο-Νικόλα, τονε καθίζω λοιπόν εγώ, τον είπε δυό, τρείς φορές, τον πήρα εγώ τον σκοπό. Αυτόν, τονε γαργαλούσε, δεν μπορούσε να κάτσει, είχε αυτό το ελάττωμα. Φεύγει. Εγώ έκατσα λοιπόν και συνέχισα να τονε παίζω τον σκοπό για να τονε φέρω στην φόρμα του όπως είναι, γιατί αυτός με το τραγούδι μας τον έλεγε. Ο Οδυσσέας ο Μπαριώτης σηκώνεται και φεύγει από την παρέα μια στιγμή, δεν τον πήραμε χαμπάρι, εγώ είχα στο νού μου να παίζω και πάει και παρακολουθεί τον Τσέγκα και τονε βλέπει και πάει και μπαίνει μέσα στου Κουτσουρέλη και του λέει «Κουτσουρέλη έλα να σου πώ ένα σκοπό που έβγαλα στου Κακράπη την ξέρα και στάζει όμπυο». Ό,τι μου είπε και μένα . «Δεν τονε λέω του πούστη του Κοπανίδη για θα πεί πως τον έβγαλε αυτός». Άκου. Έφευγε ύστερα από του Κουτσουρέλη και πήγαινε στου Θεόφιλου του Πλευράκη. Του λέει «Πλεύρη έλα να σου πώ έναν σκοπό που έβγαλα στου Κακράπη την ξέρα , δεν τονε λέω του Κλάτσαρη, ούτε του Κοπανίδη γιατί θα πούνε πώς τον βγάλανε αυτοί.» Επήγαινε και τον έλεγε σε ούλους. Μόλις τον είδε και μπήκε μέσα κι άρχισε να τον τραγουδεί του Κουτσουρέλη, γυρίζει πίσω Μπαριώτης και μου λέει «Κωστή ίδια’δά είναι ο Τσέγκας μέσα στου Κουτσουρέλη και του λέει τον σκοπό». «Ασ’το διάολο μωρέ, αλήθεια μου λές;» μου λέει «ναι». Λέω, πάμε, και παρατούμε την παρέα και πάμε. Και μόλις με είδε ο Κουτσουρέλης και μπήκα μέσα, σταματά το λαούτο και του λέω «ήντα σταμάτησες Γιώργη, παίξ’το σερτουλάκι», «ποιο σερτουλάκι» μου λέει, μπροστά στον Τσέγκα, «αυτά εμείς τα παίζαμε με τον Χάρχαλη χρόνια» μου λέει, μπροστά στον Τσέγκα. «Το παίζατε χρόνια, εγώ δεν το’χω ξανακούσει Γιώργη» του λέω, «για παίξ’το» του λέω «να το δώ», αλλά δεν το είχε μάθει και του λέω «δεν το’μαθες ακόμα, για δώσε μου το λαούτο», κι αρπώ το λαούτο εγώ κι αρχίζω και τονε παίζω και γυρίζει ο Κουτσουρέλης και κάνει έτσι, δεν τον είχε μάθει ακόμα τον σκοπό. Είναι περιστατικά που έχουν γίνει. Ο Τσέγκας, τα τραγούδια του ούλα του τα πήρανε δυστυχώς, και τα βγάλανε και δίσκο, καλά κάνανε και τα βγάλανε για να υπάρχουνε, γιατί είναι ωραίες μελωδίες, το μόνο που’χουνε κάνει – εγώ δεν θα καταδεχτώ ποτέ – δεν έβαλαν το όνομα του. Εγώ δεν θα καταδεχτώ ποτέ σε δίσκο δικό μου, μπορεί να παίξω μια μελωδία, οποιαδήποτε και να είναι , εφόσον ξέρω ότι αυτή η μελωδία είναι του Αμαργιανάκη, θα πώ «παίζει ο Ναύτης τον σκοπό τάδε του Αμαργιανάκη», θα βάλω το όνομα του. Στους δίσκους μου το λένε μέσα, αυτό είναι του Μαριάνου, αυτό είναι του Χάρχαλη, αυτό είναι του Κουφιανού, του Κιώρου. …….

ΚΟΠΗ ΠΙΤΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΕΛΙΑΝΩΝ




Ο πολιτιστικός σύλλογος Δελιανών Κισάμου κόβει την πρωτοχρονιάτικη πίτα του, το Σάββατο 29 Ιανουαρίου και ώρα 21.30 στο κέντρο "Παπαδερός" στο Δαρμαροχώρι.
Τα έσοδα θα δοθούν στην ΕΛΕΠΑΠ Χανίων. Θα σας διασκεδάσουν, ο Μάρκος Ρενιέρης και ο Γιάννης Πολυχρονάκης

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΤΡΟ ΚΑΡΜΠΑΔΑΚΗ



Ο Σύλλογος Στιχουργών Ν.Χανίων κόβει την πίτα του το Σάββατο 22/1/2011 στην ταβέρνα "Ξυλοκαμάρα" στα Νεροκούρου. Θα τιμηθεί ο βετεράνος Κισαμίτης λαγουτιέρης Πέτρος Καρμπαδάκης για την πολύχρονη μουσική και στιχουργική του προσφορά στην κρητική παράδοση.

Πάντα τέτοια Πέτρο!

ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΚΑΝΟΥΝ ΛΑΘΗ....;






Σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι να μειώσουμε την αξία κάποιων μεγάλων μουσουργών της πατρίδας μας. Το έργο τους, η προσφορά τους, δεν έχει ανάγκη από καμία υποβάθμιση.
Τι συμβαίνει όμως όταν μερικοί συνθέτες, ίσως λόγω της αγάπης που τρέφουν προς την ιδιαίτερη τους πατρίδα, μπλέκονται με την παραδοσιακή μουσική αυτής.
Στην Κρήτη, υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις που οι μεγάλοι μας συνθέτες, άθελα τους ίσως, παρουσίασαν κάποια παραδοσιακά μουσικά τραγούδια, διασκευάζοντάς τα, δίνοντας τους όμως είτε ατυχέστατες ονομασίες, είτε παραποιόντας τα. Και σε κάποιες περιπτώσεις, παρουσιάζονται ώς οι συνθέτες αυτών!
Ο αξέχαστος Μάνος Χατζηδάκις, στα πλαίσια της κινηματογραφικής ταινίας "Το νησί των Γενναίων", διάλεξε να διασκευάσει έναν παραδοσιακό χανιώτικο συρτό, τον Σελινιώτικο του Βουρογιάννη, ατυχέστατα όμως και είναι πολλοί αυτοί που σήμερα θεωρούν ότι η συγκεκριμένη μελωδία είναι σύνθεση του Χατζηδάκι!
Ο μέγιστος(και προσωπικά αγαπημένος) Μίκης Θεοδωράκης, στον περίφημο Ζορμπά, δημιούργησε το παγκοσμίως γνωστό "συρτάκι", που δεν ήταν τίποτα άλλο από τον Αρμενοχωριανό συρτό του Κουτσουρέλη. Μάλιστα, υπήρξε μια σχετική αντιδικία μεταξύ των δύο μουσικών.
Ο μεγάλος μας συνθέτης, Γιάννης Μαρκόπουλος, έκανε πράξη την φράση του "Επιστροφή στις ρίζες", χρησιμοποιόντας παραδοσιακά όργανα και ώς φανατικός Κρητικός, επέλεξε να εργαστεί με βάση κάποια κρητικά τραγούδια. Στα περίφημα "Ριζίτικα", η ενορχήστρωση ήταν πολύ μακριά από την γνήσια δομή των τραγουδιών και την δωρικότητα τους, παραπέμποντας ίσως σε άλλες μελωδίες που ουδεμία σχέση έχουν με την αυστηρή ακουστική των τραγουδιών αυτών. Στο τραγούδι "Ο χορός του Σήφακα" δεν διασκευάζεται τίποτα άλλο εκτός από τον Σελινιώτικο του Βουρογιάννη, που όμως συνθετικά σε αυτό τον δίσκο αποδίδεται στον Μαρκόπουλο! Επίσης, σε κάποια δισκογραφική δουλειά με τον Χαράλαμπο Γαργανουράκη, παρουσιάζεται ο "Ουράνιος συρτός" και ο "Αιώνιος συρτός" που δεν είναι τίποτα άλλο από τον Χανιώτικο, τον'Β Λουσακιανό και τον Συρτό του Μπαλαμπού. Κι εκεί, εμφανίζεται ώς συνθέτης ο Γιάννης Μαρκόπουλος. Είναι πολλά τα παραδείγματα που μπορούμε να δώσουμε, δεν είναι όμως αυτός ο στόχος του παρόντος κειμένου. Το αποτέλεσμα είναι, ότι μερικές κλασσικές κρητικές μελωδίες αποτέλεσαν μέρος της δισκογραφικής δουλειάς των μεγάλων μας συνθετών, χωρίς όμως να αναγνωριστούν οι γνήσιες πατρότητες και καταβολές αυτών των μελωδιών, αντιθέτως, στην συνείδηση του κόσμου περνάνε ώς εμπνεύσεις των ανωτέρω συνθετών, αδικόντας εμφανέστατα τους πραγματικούς συνθέτες τους.

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

ΓΙΩΡΓΗΣ ΜΑΡΙΑΝΟΣ.....ΣΥΝΘΕΤΗΣ;

Βιολί: Γιώργης Μαριάνος



Αφορμή για αυτό το κείμενο είναι μια συζήτηση που είχα τις προάλλες με κάποιον φίλο από το Ρέθυμνο, ο οποίος υποστήριζε με σθένος ότι ο Γιώργης Μαριάνος είχε συνθέσει κάποιους σκοπούς συρτών. Ξέρω καλά ότι ο Μαριάνος μπορεί να ήταν ένας δεινός δεξιοτέχνης του βιολιού, όμως δεν είχε συνθέσει κάποια συρτά. Παρόλα αυτά, έψαξα, ρώτησα, ερεύνησα πάλι την δημιουργική πλευρά του Μαριάνου. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο: Καμία απολύτως σύνθεση δεν αποδίδεται στον Γιώργη Μαριάνο. Είναι πολύ εύκολο όμως το να δημιουργηθεί κάποιο μπέρδεμα, κι αυτό γιατί, ο πατέρας του Γ.Μαριάνου, ο Αντρέας Μαριάνος ή Μαριαναντρίκος, ήταν όντως συνθέτης κρητικών συρτών. Στο blog μας που περιέχεται το βιογραφικό του Μαριαναντρίκου, μπορεί κανείς να ανατρέξει και να δεί τις συνθέσεις του, που σχεδόν όλες παίζονται μέχρι τις μέρες μας.

Και ένα άλλο μπέρδεμα που μπορεί να δημιουργηθεί: Σε κάποιον δίσκο του ο Ναύτης, παίζει έναν σκοπό με ονομασία "Συρτός του Μαριάνου". Με την διαφορά όμως, ότι είναι σύνθεση του Ναύτη, αφιερωμένη στην μνήμη του Γιώργη Μαριάνου.
Ο Γιώργης Μαριάνος έγραψε την δική του, λαμπρή ιστορία. Όχι όμως σαν συνθέτης, αλλά σαν μεγάλος δεξιοτέχνης, σαν δάσκαλος του βιολιού, σαν δάσκαλος των συρτών σε αρκετούς λυράρηδες τότε που τα συρτά ήταν άγνωστα από τον Αποκόρωνα και πέρα και βέβαια, σαν μια λεβέντικη παρουσία στα κρητικά μουσικά δρώμενα.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗΣ "ΣΚΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗΣ"

Από αριστερά: Σκουλόγιαννης, Ναύτης, Νικ.Τζουγανάκης ή Μαστρόκαλος


Ο Γιάννης Καραπατάκης, πιό γνωστός ώς Σκουλόγιαννης, γεννήθηκε στο Γαβαλομούρι Κισάμου του νομού Χανίων και ήταν μια από τις αυθεντικότερες φωνές της περιοχής την μεταπολεμική περίοδο। Ερασιτέχνης τραγουδιστής αλλά με πολύ σωστά "μέτρα", συνόδευσε με το τραγούδι του πολλούς καλλιτέχνες της περιοχής. Σημαντική η συνεργασία του με τον Ναύτη, μιας και ο Σκουλόγιαννης πρωτοτραγούδησε σε δίσκο τις συνθέσεις του Ναύτη "Βατολακιανός Συρτός" και "Νέος Σελινιώτικος-Συρτός της Αυγής". Για πολλά χρόνια έζησε στην Αμερική.


Ακούστε τον Σκουλόγιαννη να τραγουδάει στον κλασσικότατο Βατολακιανό του Ναύτη στην πρωτότυπη ηχογράφηση. Στο βιολί ο Ναύτης, στο λαγούτο ο Δημ.Σημαντηράκης.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

ΡΙΖΙΤΙΚΟ

Ακούστε ένα τραγούδι( ο όρος "ριζίτικο" γενικά είναι αδόκιμος) από τον σύλλογο ριζιτών Κισάμου "Η Κίσαμος". Στην πρώτη φωνή είναι ο Γιάννης Τζανακάκης από τις Λουσακιές.


Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

ΓΙΩΡΓΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ - ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Ο μέγιστος τεχνίτης του λαγούτου, ο Γιώργης Κουτσουρέλης, παίζει σε εκδήλωση πρός τιμήν του Ναύτη το 1988 στα Χανιά. Παρόλη την ηλικία του....κεντάει!! Οι σκοποί που ακούγονται είναι: Κακράπης του Τσέγκα, Κόντρας του Ματζουράνα, Ινάντιος του Καναρίνη.



Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΡΑΙΟΥΔΑΚΗΣ - ΜΑΡΟΥΒΑΣ




1927 - 2003

Εξαίσιος τεχνίτης του λαγούτου που άκμασε από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα περίπου. Γεννήθηκε στο Γαβαλομούρι Κισάμου και ήταν αδελφός του αδικοχαμένου λαγουτιέρη, Αντώνη Γεραιουδάκη ή Μαρουβά. Το παρανόμι "Μαρουβάς" το είχε και ο Γιώργης. Λένε ότι δεν έφτανε σε τέχνη τον αδελφό του, όμως είχε κι αυτός ένα προσωπικό και χαρακτηριστικό παίξιμο ώς αυτοδίδακτος και επίσης, σαν τραγουδιστής ήταν αρκετά καλός. Έπαιξε με σημαντικούς βιολιστές, όπως οι Μιχάλης και Χαράλαμπος Παπουτσάκης, ο Σταύρος Καντηλιέρης, ο Φοβογιώργης, ο Δημήτρης Χριστοφοράκης, ο Στρατής Γαλαθιανός, ο Φώτης Κατράκης κ.α. Στην πολυχρονη πορεία του εμφανίστηκε σε πλήθος εκδηλώσεων τόσο στα Χανιά, όσο και στο εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία.
Ηχογράφησε ερασιτεχνικές κασέτες στο δισκάδικο του Σταματάκη στο Καστέλλι με τον Χριστοφοράκη, όπου αποτυπώνεται η άρτια δεξιοτεχνία του.
Σαν κύριο επάγγελμα,έκανε τον καφετζή και τον μπακάλη και στο μαγαζάκι που διατηρούσε στις Βουκολιές, "κερνούσε" συχνά με πενιές τους πελάτες του.

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

ΦΩΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ - Η ΛΕΒΕΝΤΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΙΝΟΥ!

Βιολί: Φώτης Κατράκης - λαγούτο: Γιώργης Κουτσουρέλης


Βιολί: Φώτης Κατράκης, λαγούτο: Γιώργης Νταουντάκης


Αν και στο blog μας περιλαμβάνονται καλλιτέχνες της επαρχίας Κισάμου, εν τούτοις, δεν μπορούμε να μην αφιερώσουμε λίγες γραμμές σε έναν άνθρωπο που εδώ και δεκαετίες κοσμεί με την παρουσία του την κρητική μουσική και την βιολιστική παράδοση. Ο Φώτης Κατράκης ανήκει στους σπουδαιότερους καλλιτέχνες που "έβγαλε" η γενιά του σε όλη την Κρήτη. Γεννήθηκε το 1940 στους Αγίους Θεοδώρους, μια γειτονιά που ανήκει στην πρώην κοινότητα Σκλαβοπούλας Σελίνου. Από οκτώ χρονών έπαιρνε ένα τενεκέ, από αυτούς που έβαζαν τα σκάγια, τον ξεκούφωνε και με ίνες αθανάτου το μετέτρεπε σε όργανο κι έπαιζε. Σε ηλικία δεκατριών ετών αγόρασε ένα γερμανικό βιολί και με αυτό ξεκίνησε να παίζει στα τοπικά γλέντια, πιτσιρικάς ακόμα με κοντά παντελονάκια! Ως επί το πλείστον αυτοδίδακτος, πήρε ελάχιστα μαθήματα από μερικούς παλαιότερους βιολιστές του Σελίνου και της Κισάμου και εξελίχθηκε σε έναν σωστό μουσικό. Ο Φώτης, μαζί με την μουσική τέχνη, άσκησε(και ασκεί ακόμα) την τέχνη του επιπλοποιού, την άλλη μεγάλη του αγάπη. Στα μέσα της δεκαετίας του '60 ακολούθησε το μεταναστευτικό κύμα της εποχής κι έφυγε για οκτώ χρόνια περίπου στην Αυστραλία. Εκεί, με το βιολί του, διασκέδασε τους Κρήτες ομογενείς σε πολλά γλέντια. Ερχόμενος στην Κρήτη, ήρθε αντιμέτωπος με την τότε απαγόρευση του βιολιού από τα ΜΜΕ. Παρόλο αυτό, μπορούμε να πούμε ότι σήκωσε στην πλάτη του την βαριά ευθύνη της συνέχισης της βιολιστικής παράδοσης, έχοντας στο ενεργητικό του από τα μέσα της δεκαετίας του '70 έως και τα τέλη της δεκαετίας του '80, εκατοντάδες γλέντια και πολλές ηχογραφήσεις κασετών και δίσκων. Συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα χανιώτικα λαγούτα όπως ο Γιώργης Κουτσουρέλης, ο Παναγιώτης Καστάνης, ο Μιχάλης Πολυχρονάκης, ο Γιώργης Νταουντάκης, ο Κωστής Παγώνης, ο Λευτέρης Χαιρετάκης, ο Πέτρος Καρμπαδάκης κ.α. Στην επαρχία Κισάμου την δεκαετία του '80 κυριάρχησε μπορούμε να πούμε, ειδικά στην περιοχή των Εννιά Χωριών μαζί με τον Λευτέρη Χαιρετάκη. Αγαπητός στον κόσμο όσο λίγοι, σωστός επαγγελματίας καλλιτέχνης με ήθος αλλά και....χιούμορ! Έχει εμφανιστεί τόσο σε όλη την Κρήτη και σε περιοχές της Ελλάδας, όσο και στο εξωτερικό με μεγάλη επιτυχία. Το παίξιμό του, σεμνό και γλυκό, έχει 100% την προσωπική του σφραγίδα. Το τραγούδι του, χαρακτηριστικό, φέρνει στον νού παλιές καλές εποχές. Ο Φώτης Κατράκης είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην μουσική μας, ένας άνθρωπος με ήθος και παρόλο το χαμηλό προφίλ που διατηρεί ακόμα και σήμερα, έχει κατορθώσει να μπεί στην καρδιές του μουσικόφιλου κοινού. Και επ'ευκαιρίας της σημερινής ονομαστικής του έορτής, του ευχόμαστε να είναι πάντα καλά, πάντα γερός και να μας διασκεδάζει με τον τρόπο που μόνο αυτός ξέρει.


Ακούστε τον Φώτη Κατράκη στον Αφρατιανό του Ναύτη και τον Συρτό του Χάρχαλη: