1910 - 1994
Ο καλλιτέχνης - πρότυπο. Ο μουσικός - καινοτόμος. Μοναδικός βιρτουόζος του βιολιού.
Γεννήθηκε και έζησε όλα του τα χρόνια στον Σκουτελώνα Κισάμου Χανίων. Από 15 χρονών στα γλέντια ,μια ζωή γεμάτη μουσική. Πρακτικά αυτοδίδακτος, θεωρητικά "δασκαλεμένος" από τους ήχους των παλαιών πρωτομαστόρων των Χανίων. Η λέξη "ψεγάδι" ανύπαρκτη στο παίξιμο του. Ένα παίξιμο που φέρει πέρα για πέρα την προσωπική του σφραγίδα. Και για αυτό, έγινε πρότυπο για όλους σχεδόν τους βιολιστές. Το παρατσούκλι "Μαύρος" δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε από που βγήκε. Ήταν πολύ μελαχροινός. Τόσο μελαχροινός που το παρατσούκλι επισκίασε το πραγματικό του όνομα. Οι καινοτομίες του, λαμπρές. Προώθησε τον δικό του - προσωπικό ήχο. Το βιολί που ώς τότε παιζόταν κάπως "άγρια" και πρωτόγονα, απέκτησε έναν πιο γλυκό και στρωτό ήχο. Οι τριπλοδοξαριές που ίσχυαν για τα τότε δεδομένα, έδωσαν την θέση τους σε ένα σύστημα πιο απλό και συνάμα, πιο τεχνικό. Κι εκτός αυτού, ο Μαύρος επεξεργάστηκε τα παλιά συρτά, τους έδωσε έναν άλλο, πιο φρέσκο αέρα χωρίς όμως-κι αυτό είναι το σημαντικότερο-να επηρεαστεί η γνήσια δομή τους.
Ο Μαύρος δισκογραφικά κάνει τα πρώτα του βήματα στα τέλη της δεκαετίας του'30. Μεταπολεμικά όμως, δισκογραφεί αδιάκοπα μαζί με τον Γιώργη Κουτσουρέλη. Μαζί άλλωστε αποτέλεσαν μια από τις πιο θρυλικές ζυγιές που έχουν περάσει ποτέ από το κρητικό μουσικό στερέωμα. Αξιόλογες οι συνεργασίες του επίσης με τον Αντ.Γεραιουδάκη ή Μαρουβά, με τον Ντουρουντολευτέρη, τον Λιονάκη και με πλήθος άλλων λαγουτιέρηδων που είναι αδύνατον να απαριθμήσουμε. Στην περίοδο της κατοχής είχε αποκτήσει ένα βιολί του τρανού κατασκευαστή Στραντιβάριους, που σήμερα σώζεται ως οικογενειακό κειμήλιο.
Έπαιξε σε πολυάριθμα γλέντια στην Κρήτη και στην ΑΘήνα, όπως επίσης εμφανίστηκε και αρκετές φορές στα ραδιόφωνα της εποχής παίζοντας ζωντανά κρητική μουσική. Ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις είχε κάνει και στο στούντιο του Γιάννη Σταματάκη στο Καστέλλι που έγιναν ανάρπαστες. Τιμήθηκε κατά καιρούς από διαφόρους συλλόγους και πολιτιστικούς φορείς της Κρήτης.
Σε όλα αυτά που προσέφερε στην κρητική μουσική, πρόσθεσε άλλο ένα δώρο. Την προσωπική του σύνθεση, τον κλασσικό πλέον, Κολυμπαριανό συρτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου