1840 - 1920
Μεγάλη φυσιογνωμία στο κισαμίτικο μουσικό στερέωμα. Βιολιστής φημισμένος αλλά και από τους καλύτερους τραγουδιστές, καταγόμενος από την Δρακόνα Κισάμου. Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια από την εποχή που άκμαζε αλλά το όνομα του έχει μείνει στην μνήμη του κόσμου. Από τις προφορικές μαρτυρίες που περνάνε από γενιά σε γενιά, λέγεται ότι ήταν τόσο καλλίφωνος όσο το καναρίνι. Κι έτσι έμεινε αυτό το παρατσούκλι. Αυτό όμως που ξεχωρίζει, είναι το σπουδαιότατο συνθετικό του έργο. Σκοποί αθάνατοι, λεβέντικοι που μυρίζουν "Κίσαμο". Στον αντίποδα όμως αυτοί οι σκοποί,λεηλατημένοι από τους μεταγενέστερους υποτιθέμενους "συνθέτες" που δεν δίστασαν να τους αντιγράψουν και να τους προβάλουν ώς δικές τους συνθέσεις. Δυστυχώς, δεν άφησε απογόνους ώστε να μάθουμε περισσότερα στοιχεία για το καλλιτεχνικο βιογραφικό του. Και το πιο άτυχο ακόμα, στα χρόνια της ακμής του τραυματίστηκε και διαταράχτηκε μόνιμα η διανοητική του ισορροπία με αποτέλεσμα να ζεί παραμελημένος μέχρι το τέλος της ζωής του. Τις περισσότερες πληροφορίες τις γνωρίζουμε σήμερα από την έρευνα του Θαν.Δεικτάκη στο αξιόλογο βιβλίο του "Χανιώτες λαϊκοί μουσικοί που δεν υπάρχουν πιά".
Ο Καναρίνης συνεργάστηκε με παλαιούς λαγουτιέρηδες όπως ο Παπαδογιώργης, ο Μπέρτης κ.α.
Οι αθάνατες του συνθέσεις είναι οι ακόλουθες:
-Καρεφυλλιανός συρτός 1866(χρησιμοποιήθηκε από τον Ροδινό στις ηχογραφήσεις του)
-Ινάντιος συρτός 1870(με το γνωστό "μπέρδεμα" στην μαντινάδα που πάει κόντρα στα μέτρα του σκοπού κι έχει ηχογραφηθεί και ώς "Βαφιανός" ή ώς "Σπίθα" την δεκαετία του '30).
-Σφηναριώτικος συρτός 1875(που έχει διασκευαστεί ώς "Τέσσερις είναι οι μάρτυρες" από διαφόρους λυράρηδες)
-Συρτός του Καναρίνη 1880(γνωστός και ώς "Άρωμα" που αποτελεί την 1η μουσική φράση στον "Άνεμο" του Θ.Σκορδαλού).
-Τριαλώνης συρτός 1896
-Δρακονιανός συρτός 1898
Οι δύο τελευταίοι σκοποί του, από μαρτυρία του Ν.Χάρχαλη στον Γιάννη Παπαδάκη το 1970, συντέθηκαν όταν ήδη ο Καναρίνης είχε το διανοητικό πρόβλημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου