Κώστας Παπαδάκης - Ναύτης 1920 - 2003. Δεκατρία χρόνια απουσίας.
Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται δεκατρία χρόνια, από την ημέρα που ο τρανός καλλιτέχνης έφυγε από την ζωή. Τι κι αν δεν είδαμε λαμπρά αφιερώματα, τι κι αν δεν ακούσαμε βαρύγδουπους λόγους αυτές τις μέρες; Βλέπετε, ο Ναύτης, δεν μπήκε σε καλούπια, δεν "πούλησε" εφέ, δεν εκμεταλλεύτηκε την τέχνη του, ώστε να μπεί στο καλοφτιαγμένο επιμελώς "γκρούπ" των....."δασκάλων", που μονοπωλούν τα εκάστοτε αφιερώματα όταν κάποιοι θέλουν να μιλήσουν για "μουσικές ρίζες". Ακόμα και σήμερα δυστυχώς, μερικοί κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους, ρίχνοντας μπόλικη χολή όταν δεν μπορούν να παραδεχτούν τα ευκόλως ευνοούμενα . Ο Ναύτης, βίωσε, γαλούχησε, δίδαξε τα αυθεντικά μοτίβα της πολύβουης βιολιστικής παράδοσης της Κρήτης. Αψύς, ευθυτενής, αυστηρός, ντρέτος Κρητικός, δεν δίστασε να υψώσει παράστημα, τότε που τα "έσκιαζε η φοβέρα", παλεύοντας για την διάσωση της γνήσιας μορφής της παραδοσιακής μουσικής, όχι μόνο της Δυτικής Κρήτης, αλλά γενικότερα. Ακόμα και στα γεράματα, τότε που θα μπορούσε να αναπαυθεί στις όποιες δάφνες του απόηχου της σημαντικότατης καριέρας του, διάβαζε, ερευνούσε, μελετούσε...δίδασκε, τολμούσε εν γένει! Σήμερα, η απουσία του και η προσφορά του, επίκαιρα στοιχεία όσο ποτέ άλλοτε. Τιμή στην Κίσαμο,τιμή στα Χανιά, τιμή στην Κρήτη όλη, που έβγαλε μια τέτοια λαμπρή προσωπικότητα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου