ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ

Στο Καστέλλι, τραγουδάει με τον Γ.Κουτσουρέλη


1908 - 1984

Ο μεγάλος θεατράνθρωπος, από τους σημαντικότερους ηθοποιούς όλων των εποχών.
Γεννήθηκε στο Καστέλλι Κισάμου και καταγόταν από την Ποταμίδα Κισάμου, το "Ποταμιδάκι" όπως το ονόμαζε ο ίδιος. Περίπου δέκα ετών αναγκάστηκε με την οικογένεια του να αφήσει την λατρεμένη του Κρήτη για να πάει στην Αθήνα. Ποτέ όμως δεν ξέχασε την κρητική διάλεκτο και την ιδιαίτερη του πατρίδα...έστω κι αν αυτή για κάποια περίοδο τον λησμόνησε...
Το 1928 θα κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο (σε βουβή ταινία) έως ότου το 1931 καταφέρνει να μπεί στο Εθνικό θέατρο. Η μετέπειτα σταδιοδρομία του στο σανίδι αλλά και στον κινηματογράφο είναι σπουδαία. Την περίοδο του πολέμου ο Μάνος Κατράκης εντάχθηκε στις τάξεις του ΕΑΜ και η αριστερή του ιδεολογία, τον έβαλε στην κυριολεξία, στον "στόχο" κάποιων συντηρητικών παραγόντων με αποτέλεσμα, την εξορία στην Ικαρία, την Μακρόνησο και τον Άη Στράτη μέχρι το 1952. Κατόπιν εργάστηκε στο ραδιόφωνο, μιας και οι πολιτικές του πεποιθήσεις δεν τον άφηναν να ασκήσει το επάγγελμα του ηθοποιού. Από τα μέσα όμως της δεκαετίας του '50, θα κάνει τα μεγάλα άλματα, θα παίξει ξανά στο θέατρο και θα καθιερωθεί στην συνείδηση του κόσμου. Αγαπήθηκε και λατρεύτηκε από το θεατρόφιλο κοινό, από τους συναδέλφους του, ενέπνεε σεβασμό σε όλους. Έπαιξε σε πολλές ταινίες που έγιναν ανάρπαστες από το κοινό, όπως και σε εκατοντάδες παραστάσεις με μοναδικές ερμηνείες. Με την γυναίκα της ζωής του, την Λίντα Άλμα, θα ζήσει μέχρι το τέλος της ζωής του.
Ο Μάνος Κατράκης, με το αγέρωχο κρητικό παρουσιαστικό, την λεβεντιά, την υπέροχη φωνή, θα φύγει από την ζωή το 1984, λίγο μόλις μετά τα γυρίσματα της τελευταίας του ταινίας "Ταξίδι στα Κύθηρα".

Η Κρήτη,η Κίσαμος όλη, πρέπει να υπερηφανεύεται που γέννησε μια προσωπικότητα του μεγέθους του Μάνου Κατράκη. Δεν είναι λοιπόν ώρα να μπούν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τα περί...κομματικών πεποιθήσεων και επιτέλους να φτιαχτεί ένα θέατρο στο Καστέλλι, στο όνομα του; Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει η περιοχή μας για αυτόν τον άνθρωπο που πάντα υπερηφανευόταν για την καταγωγή του.