ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ 3ο ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΝΙΚ.ΧΑΡΧΑΛΗ ΣΤΟΝ ΜΕΛΕΤΗΤΗ-ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΙΩΑΝ.ΠΑΠΑΔΑΚΗ(ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥ) ΠΟΥ ΕΛΑΒΕ ΧΩΡΑ ΣΤΑ ΧΑΡΧΑΛΙΑΝΑ ΚΙΣΑΜΟΥ ΤΟ 1970.
================================================================
Ι.Π: Αν σου δώσουν να διαβάσεις μια παρτιτούρα, θα μπορέσεις να την καταλάβεις και να παίξεις με νότες;
Ν.Χ: Με νότες; Δηλαδή όπως κάνουνε στσοι ορχήστρες δηλαδή ε; Αυτό;
Ι.Π: Ναί, παρτιτούρες μουσικής...
Ν.Χ: Δεν κατέω τέτοια πράματα, δεν λέω ότι δεν μου αρέσει η σπουδαγμένη μουσική αλλά στα δικά μας θαρρώ ότι δεν σερβίρουνε οι νότες γιατί τα δικά μας τραγούδια και οι σκοποί είναι πρακτικά ούλα. Αμα δεν το ζήσεις αυτό να πείς θα το παίξω ετσά καλά, όσο και να το διαβάσεις μετά δεν το βγάνεις με τον τρόπο τον σωστό.
Ι.Π: Δεν ήξερε δηλαδή κανείς από την δική σου την γενιά από νότες;
Ν.Χ: Παρά, ποιός να κατέει από αυτά; Μοναχά ο Κοπανίδης ο Βασίλης κάτεχε λίγα πράματα γιατί μια φορά που ήτανε απάνω στην Αθήνα κι έπαιζε σε κέντρα με ορχήστρες, του'χανε δείξει πρέπει μερικοί και μετά που γάηρε μας ήλεγε ότι στην Αθήνα δεν κάνεις κιανείς προκοπή ανε δεν μάθει νότες και να γράφει και να αναγνώθει. Κι είχε κι ενα τεφτέρι και το βάστουνε πάντοτε μαζί του και έγραφε εκειδέ ούλους τσοι παλιούς σκοπούς με τα ονόματα τωνε και τσοι φωνές τωνε, όπως δηλαδή πρέπει να παίζονται. Εμένα μια φορά ερχότανε και μ΄εύριστε ένας Μαστορόπουλος, δάσκαλος σε σχολή στην Αθήνα, η γυναίκα του βαστούσε από τα Καλουδιανά, σου λέω πρό τση κατοχής και ήθελε να μου δείξει να παίζω με το επίσημο σύστημα αυτό, αλλά να σου πώ, δεν ήθελα... [...]
----------------------------------------------------------------------
[....] Ν.Χ: Στου Τιμίου Σταυρού στ'Αλικιανού στο πανηγύρι μαζευόταν ούλη η κάτω Κυδωνία αλλά και από τα ριζοχώρια, μιλιούνια κόσμος σου λέω. Είχανε πολλές ταβέρνες για να καθήσει και να γλεντήσει ο κόσμος, τέσσερις και πέντε ζυγιές όργανα κι είχαμε τον συναγωνισμό κι εμείς αναμετάξυ μας ποιός θα μαζώξει τσοι περισσότερους. Έπαιζε ο Μαργιάνος με τον Λεβενταρτέμη στην μιά, στην άλλη ο Κουφιανός με τον Κουτσουρέλη που'τανε μιτσός ακόμα, ο Παπουτσομιχάλης με τον Κουριδόγιαννη, εγώ με τον Μαυροδημήτρη, μετά ερχότανε και ο Μαύρος κι ο Πορτακάλης και ο Ζερβός και προσπαθούσε ποιός θα μάζωνε κόσμο γιατί σε 'κείνονε το πανηγύρι έπαιζε πάντα ο ανθός των Χανίων. Και στσ'Αγιά Ειρήνης στο Σάσαλο πάλι, θυμούμαι τρείς-τέσσερις ζυγιές όργανα γιατί ερχόντουσαν και πολλοί Σελινιώτες από τα γύρω χωριά κι είχε ψωμί το πράμα...[...]
Ι.Π. Προτιμούσες να παίζεις σε πανηγύρια, ή, σε γάμους;
Ν.Χ: Παντού ήτανε καλά, άμα υπήρχε καλή καρδιά και σωστοί μερακλήδες και χορευτές, όπου και να'παιζα δεν με ένοιαζε γιατί εγώ δεν κοιτούσα ποτέ να πάω να παίξω για να βγάλω παράδες. Έκανα πρώτα το δικό μου, το μεράκι μου δηλαδή και να ευχαριστηθεί ο κόσμος, αυτό ζητούσα. Κι ήτανε και δύσκολα τα χρόνια τότε γιατί να κατέεις, ο κόσμος παρεξηγιότανε εύκολα και αν ο οργανοπαίχτης έπαιζε ανόρεχτα, ή καθότανε κι ήλεγε καμιά μαντινάδα ετσά περιπαιχτική, ο άλλος από κάτω αρπαζότανε και λίγο ήθελε να σου γιουρουντήξει και να γενεί κανά καταχτύπι. Μια φορά βάλανε φασαρία του κακορίζικου του Μυλωνακιού σε ένα πανηγύρι γιατί αυτό ήτανε μιτσό κι αμάθητο ακόμα και ήτανε ξενυχτισμένο από έναν γάμο και ίσα ίσα που έπαιζε και πήγε ο ταβερνιάρης και του έθεκε μια λαχτέ στην καρέκλα και το έριξε χάμες και του ήλεγε, ίντα διάολο ήρθες επαέ να παίξεις αφού δεν σ'ακούει; Κι αυτό επειδή ήτανε φιλότιμο σε πληροφορώ ότι έκαμε ένα γλέντι μετά που τρίβανε ούλοι τα μάτια τους.
Ι.Π: Είχατε δηλαδή και τις παρεξηγήσεις σας τότε ε;
Ν.Χ: Ναί, υπήρχανε κι αυτά, διότι μην νομίζεις, δεν είχες πάντα να κάμεις με λογικούς. Ήτανε κι οι κουζουλοί κι οι μεθυσμένοι κι ούλοι. Και έπρεπε ο οργανοπαίχτης να έχει τα μάτια του δεκατέσσερα για να μην του ξεφύγει κιανείς και να μην παρεξηγηθεί το πράμα. Εγώ επειδή δεν έπαιζα μετά την κατοχή, τότε που κυνηγούσανε τσ'αριστερούς, γινόντουσαν πάρα πολλά κακά πράματα σε γλέντια, φασαρίες και τέτοια. Έφευγε μια φορά από ένα πανηγύρι στα Περβόλια που'χε πάει ένας ξάδερφός μου και λαλούσε ένα γάδιαρο φορτωμένο και του παραφυλάξανε και του πήρανε οι αντάρτες τον γάδιαρο...[...]
--------------------------------------------------------------------------------
[...] Ι.Π: Αυτός ο σκοπός που τραγούδησες τώρα, ποιός είναι; Δεν τον έχω ακούσει άλλη φορά..
Ν.Χ: Του συχωρεμένου του Τζέγκα είναι σκοπός, ο Κακαράπης που λέμε, είναι από τσοι καλύτερους σκοπούς και είναι και δύσκολος πολύ γιατί σε πάει πέρα-πώδε, έχει πολλές στροφές, σαν τον καβούκι του χοχλιού πάει. Εμένα μου ήλεγε ο Τζέγκας πως όταν ξεκινώ να κάμω το ταξίμι του πριν μπω στον σκοπό, τονε κάνω καλύτερα απ'ούλους.
Ι.Π: Είναι δύσκολο όμως να χορευτεί σωστά αυτός ο σκοπός, τουλάχιστον όπως τον ακούω..
Ν.Χ: Γιάντα είναι δύσκολο; Ανε σηκωθείς και σε πάω εγώ με τον σκοπό θα σε κάμω να τσακίσεις στον άσσο του στο τέλος της στροφής. Κιανείς σκοπός δεν είναι δύσκολος στον χορό, άμα δηλαδή είναι κατεχάρης κι ο χορευτής και ο οργανοπαίχτης δεν σε σμπουρδουκλώνει, μια χαρά πάει. Άμα ο οργανοπαίχτης θωρεί τα πόδια του χορευτή τότε δεν θα γίνει στραπάτσο στον χορό. Εμείς μια φορά, κι εγώ και ο Μαργιάνος κι ούλοι δηλαδή, ανάλογα το χορευτή παίζαμε και τον σκοπό. Άμα δηλαδή κάτεχα εγώ ότι ο χορευτής αυτός είναι πιτήδειος, του'παιζα και σκοπό που να του σερβίρει στα ταλίμια του. Άμα πάλι δεν χόρευε καλά, του παίζαμε ένα σκοπό ίσα ίσα να βγεί στο κέφι και να χορέψει. Έπα στην Κίσαμο κάμανε πολλά ταλίμια στσοι χορούς, ωραία ταλίμια, πέρα στα Κεραμιά και στον Αποκόρωνα χορεύανε πιο βαριά να πούμε και ανάλογα κι εμείς τωνε παίζαμε. Εγώ κάτεχα καλά καλούς χορευτές από ούλο τον νομό Χανίων και στα γλέντια μου ήταν μεγάλη χαρά να τσοι θωρώ να χορεύουνε. Έπαιζα στην Αγιά Ειρήνη Σελίνου στο πανηγύρι, πριν την κατοχή και κατέβαινε ο Μπουλταδαντώνης από του Καμπανού και όταν σηκωνότανε να χορέψει, θώρουνες τον κόσμο κι ήλεγε, κάμετε τόπο στον Μπουλταδαντώνη με την παρέα του. Τόσο καλός ήταν. Είχα μεγάλο σέβας στσοι καλούς χορευτές, δηλαδή να σηκωθεί ο Πανανός κι ο Σεργέντης να χορέψουνε, σηκωνόμουν από την καρέκλα και τσοι χαιρετούσα γιατί κάτεχα ότι είναι μερακλήδες που δεν είχανε το ταίρι τους...
Ι.Π: Σελινιώτες κ αυτοί που είπες οι τελευταίοι;
Ν.Χ: Όϊ, από'παε πέρα ήτανε.
------------------------------------------------------------------------
[...]
Ν.Χ: Κάμαμε κι εμείς σφάλματα και πολλά κιόλας. Μα το μεγαλύτερο είναι που καθήσαμε και δουλέψαμε με τα νεώτερα τραγούδια και σταματήσαμε, η δικιά μου γενιά το'καμε, να παίζουμε τσοι παλαιότερους σκοπούς κι έτσα το λοιπόν ξεχαστήκανε. Εγώ δεν το'θελα να συμβεί αυτό και κάθησα και έψαξα και ρώτηξα τσοι παλαιότερους που ζούσανε ακόμα τότε για να μάθω τσοι παλαιούς σκοπούς και να μπορέσω να τσοι μαζώξω για να μην χαθούνε από την μουσική μας....[...]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου