Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΖΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ,ΜΕΡΟΣ ΕΚΤΟ: ΜΑΡΙΑΝΟΣ-ΦΑΡΑΝΤΑΚΗΣ



Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτούς τους δύο μεγάλους καλλιτέχνες που λάμπρυναν και ομόρφυναν το κρητικό μουσικό πάλκο. Μια ζυγιά ταιριαστή, άξια, σημαντική και γνήσια, μα πάνω απ'όλα σεβαστή.
Ο τρανός πρωτομάστορας του βιολιού, ο Γιώργης Μαριάνος, κι ο άριστος λαγουτιέρης Παντελής Φαραντάκης. Και οι δύο από τον Δραπανιά Κισάμου. Ο Γιώργης Μαριάνος, ήδη φτασμένος και ξακουστός χειριστής του οργάνου, συνεργάστηκε στα πρώτα μετακατοχικά χρόνια με τον Παντελή Φαραντάκη. Σαν άκουσε τότε τον νεαρό Παντελή, έμεινε άφωνος από την τεχνική και την αρμονία του λαγούτου του. Δεν καθυστέρησε να του προτείνει συνεργασία, άλλωστε όπως είχε πεί και ο ίδιος ο Παντελής, στην κυριολεξία τον "άρπαξε", προτού κάποιος άλλος βιολιστής τον ανακαλύψει. Για περίπου δεκαπέντε χρόνια αποτέλεσαν μια σημαντική ζυγιά, από τις πλέον περιζήτητες εκείνων των χρόνων. Και δεν ήταν μόνο τα στενά όρια της Κισάμου και του νομού Χανίων γενικότερα. Έπαιξαν πολλές φορές στην Αθήνα, στου Μπασιά το κέντρο, στου Λαδόπουλου και σε πολλά άλλα κρητικά στέκια. Ο κόσμος έκανε ουρά για να απολαύσει τους δύο περίφημους καλλιτέχνες. Πλήθος προτάσεων, ακόμα και οι ομογενείς της Αμερικής τους κάλεσαν να πάνε εκεί να παίξουν!
Ο Γιώργης Μαριάνος, με το αυστηρό και επιβλητικό μουσικό ύφος και ο Παντελής Φαραντάκης με το φρέσκο και ανάλαφρο παίξιμο, κατάφεραν να συνδυάσουν δύο τελείως μουσικές ακουστικές, βγάζοντας ένα μοναδικό αποτέλεσμα!
Οι σπάνιες και ελάχιστες ερασιτεχνικές τους ηχογραφήσεις, μας δίνουν ξεκάθαρα την εικόνα αυτής της σπουδαίας συνύπαρξης. Δυστυχώς, η συνεργασία τους κόπηκε απότομα στις αρχές της δεκαετίας του'60, καθώς κατά την ώρα του γλεντιού σε κέντρο της Αθήνας, ο μεγάλος Μαριάνος υπέστη έμφραγμα, με αποτέλεσμα να σταματήσει να παίζει πλέον επαγγελματικά.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΖΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ: ΦΟΒΟΓΙΩΡΓΗΣ-ΜΑΡΟΥΒΑΣ





Άλλη μια τρανή ζυγιά προστίθεται στον μακρύ κατάλογο μας. Γιώργης Φοβάκης και Γιώργης Γεραιουδάκης(Μαρουβάς). Κατά γενική ομολογία, δύο πολύ ταιριαστοί καλλιτέχνες, αξιόλογοι δεξιοτέχνες, που άφησαν εποχή, τα πολλά χρόνια της συνεργασίας τους. Ο Φοβογιώργης, βιολιστής από το Βασιλόπουλο Κισάμου, κι ο Μαρουβάς, λαγουτιέρης από το Γαβαλομούρι Κισάμου, δέσποσαν στο μουσικό στερέωμα από τα μετακατοχικά χρόνια, έως και τα τέλη της δεκαετίας του '60. Δεμένοι τόσο σαν μουσικοί, όσο και σαν καλοί φίλοι. Κυριάρχησαν, μπορούμε να πούμε, στην ανατολική Κίσαμο, έδωσαν όμως και το παρόν και στην δυτική Κίσαμο και σε όλο τον νομό Χανίων. Περιζήτητοι στα γλέντια της εποχής. Γλέντια τα οποία περιλάμβαναν,εκτός της άψογης μουσικής τους, κι αρκετά....ανέκδοτα. Ναί, άλλωστε τόσο ο Φοβογιώργης, όσο και ο Μαρουβάς, διέθεταν άφθονο χιούμορ, κι έχουν μείνει "κλασσικές" πλέον οι φάρσες που κάθε τόσο σκάρωναν.
Επίσημη δισκογραφία δυστυχώς δεν έχουμε, κυκλοφόρησαν όμως αρκετές ερασιτεχνικές κασέτες της εποχής, οι οποίες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Στα πανηγύρια της εποχής, Γκιώνα, Τίμιο Σταυρό στ'Αλικιανού, Αγ.Τριάδα στα Καλουδιανά, Αγ.Ειρήνη στο Σάσαλο κλπ, απαραίτητοι αυτοί οι δύο καλλιτέχνες, να συναγωνιστούν τα υπόλοιπα "θηρία" της εποχής (Μαριάνος,Μαύρος,Ναύτης,Ζερβός,Παπουτσής κ.α.). Κι όμως, ο κόσμος τους αγαπούσε και έσπευδε να τους ακούσει. Πολλές φορές, καθυστέρησαν να φτάσουν στον τόπο του γλεντιού, γιατί τους σταματούσαν στα χωριά που περνούσαν και τους κέρναγαν και το κέφι δεν αργούσε να ανάψει. Πλούσιο ρεπερτόριο από κρητικά, καλαματιανά, μπάλους, αλλά και τα απαραίτητα λόγω μόδα...ευρωπαϊκά! Άφησαν έντονη την σφραγίδα τους και δικαίως, παρέμειναν ώς μία από τις πιο επιτυχημένες ζυγιές του προηγούμενου αιώνα.




ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΖΥΓΙΕΣ ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ,ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ: ΛΥΡΑΝΤΩΝΗΣ-ΛΕΦΑΚΗΣ







Πολύ παλιά αυτή η ζυγιά. Ξεκινά στα χρόνια του μεσοπολέμου και τερματίζεται με άδοξο τρόπο στον τελευταίο χρόνο της κατοχής. Ευθύμης Λυραντωνάκης και Γιάννης Λεφάκης. Από τις Καλάθενες Κισάμου και οι δύο, ένας εξαίσιος βιολιστής και ένας σπουδαίος λαγουτιέρης. Μαζί, από νέα παιδιά στα "βάσανα" των γλεντιών. Άφησαν όνομα, άφησαν μιμητές, ταιριαστό παίξιμο και μελωδίες της γνήσιας κισαμίτικης παράδοσης. Για αρκετά χρόνια θα δώσουν το παρόν στα γλέντια της εποχής και θα διασκεδάσουν όλους τους Κισαμίτες που έτρεχαν για να απολαύσουν τους δύο τρανούς καλλιτέχνες. Ο Ευθύμης Λυραντωνάκης, ένας πραγματικά άριστος βιολιστής, από τους καλύτερους της γενιάς του και ο Γιάννης Λεφάκης με το αριστοτεχνικό παίξιμο και το γλυκόλαλο τραγούδι του, δημιούργησαν ένα αχτύπητο δίδυμο, μια ζυγιά που κατά την κρίση των παλαιών, συναγωνιζόταν "στα ίσια" τις άλλες μεγάλες ζυγιές της εποχής.
Τα γλέντια ξεκινούσαν από τα καφενεία των Καλαθενών, για να επεκταθούν στα όμορα χωριά, ασταμάτητες πορείες εκείνα τα δύσκολα χρόνια, αλλά το μεράκι και η αγάπη των καλλιτεχνών για αυτό που πρόσφεραν, παραμέριζαν κάθε εμπόδιο. Δυστυχώς όμως, στην ακμή τους, στο αποκορύφωμα της δόξας, ήρθε ο τραγικός θάνατος του Ευθύμη Λυραντωνάκη το 1944, καθώς σκοτώθηκε από τα γερμανικά πυρά, μαζί με αρκετούς συγχωριανούς του. Ο Γιάννης Λεφάκης, εκείνη την αποφράδα ημέρα, ως εκ θαύματος γλύτωσε, ξεφεύγοντας από τον κλοιό των Γερμανών.